Andreas Diefenbach stwarza swoje miejsce mocy w swojej wyobraźni. Pierwsze 13 lat swojego życia spędził na północy Kazachstanu. Gdzieś pomiędzy centralnoazjatycką dzikością a cywilizacją europejską poszukiwał własnej drogi. Jego wujek mieszkał nad jeziorem Bajkał. Kiedy Andreas go odwiedzał, wujek opowiadał mu o łowieniu ryb spod lodu, polowaniach i zbieraniu grzybów w tajdze. To pobudzało fantazję chłopca, który wizualizował sobie przygodową, iskrzącą od mrozu krainę. Pustynny bezkres zamarzniętego jeziora Bajkał stał się dla niego ekranem do projekcji scen wykreowanych przez wyobraźnię. Dziś kocha mróz, śnieg i lód. Śnieg jest dla niego symbolem ciepła i tego, co bliskie sercu. Mróz i lód kojarzą się z niesamowitą czystością i spokojem. Wspomnienia dotyczące tego miejsca są nadal żywe w jego pamięci, choć nigdy tam nie był.